Als ik lesgeef aan hondenprofessionals vraag ik standaard in mijn introductie of men ‘hun hond thuis wil laten’. Dat levert nogal wat verbaasde blikken op, want in vrijwel al mijn lessen is hun hond al thuis gebleven. Als ik vervolgens uitleg dat een eigen hond vaak als voorbeeld wordt genoemd, maar dat dit geen maat mag zijn voor de honden in hun hondenwerk, wordt er begripvol gereageerd en bevestigend geknikt. “Natuurlijk, dat begrijpen we goed” gaat het in koor.
En toch…al bij de eerste vraag, komt de eigen hond in beeld. Bij de daaropvolgende praktijkopdracht, hoor ik binnen drie minuten de woorden “Ja maar mijn hond..” En ik denk dat ik kan stellen dat ik èlke lesdag wel moet vragen of men terug wil gaan naar de opdracht omdat men met veel oh’s en ah’s foto’s van elkaars dierbare honden bewondert.
En ik begrijp het hè. Laat dat duidelijk zijn. Ik ben ook stapelgek op mijn trio en ik vertel er graag over. Maar dat is het voordeel van lesgeven; ik kan ze nog wel eens inzetten in woord, beeld en praktijk. Toch zit er een groot verschil in je hond als maatstaf nemen of je hond als voorbeeld noemen. Met mijn drie totaal verschillende honden kan ik heel gericht aangeven hoe verschillend honden zijn en dat elk van hen een andere benadering vraagt. Ik zet mijn honden daarmee doelgericht in.
En dat is wat ik de praktijk regelmatig mis zie gaan. Hondenprofessionals die zich niet kunnen verplaatsen in wat de hond van de klant daadwerkelijk nodig heeft, want hun eigen hond is totaal anders. Of dat men vastloopt als een klant of hond een bepaalde cue niet onder de knie krijgt; hun hond doet dit zonder problemen. En zoals laatst dat ik aan een aantal hondenondernemers vroeg of zij hun klanten hadden geadviseerd over hoe om te gaan met angstige honden bij onweer. Het gros reageerde met: ”Nee eigenlijk niet, maar dat komt omdat mijn hond niet bang is.”
Voor mij is dit ondenkbaar. Jouw hond is niet maatgevend. Natuurlijk is het makkelijker om met herkenbaar gedrag om te gaan, maar de kunst als ondernemer in de hondenbranche is om in de breedte deskundig te zijn. Het is aan jou als professional om zoveel mogelijk te leren en te ervaren met veel verschillende honden, zodat je met een grote rugzak aan mogelijkheden in oplossingen kunt denken en handelen.
Want een klant die zich niet begrepen voelt, haakt af. Een hondenbaas die ongeloof, ongeduld of ongemak ziet in de ogen van de hondenprofessional voelt zich ongemakkelijk, onhandig en misschien zelfs dom. En dat lijkt me op geen enkele manier de bedoeling. Niet voor de klant en zeker niet vanwege het effect dat dit op de mens-hond relatie zal hebben.
Dus knuffel je hond(en) als je de deur uit gaat om naar je hondenwerk te gaan en laat ze niet alleen letterlijk maar ook figuurlijk thuis. Jouw klanten, mensen en honden, zijn gebaat bij jouw deskundigheid én open mind.
Marleen
Marleen van Baal
HondZakelijk
Coach voor hondenprofessionals
#maakwerkvanjehondenwerk
Oorspronkelijke artikel voor LosVast 07/2019
Foto: Rob Wensveen, Dear Dog Photography
