Honden uit het buitenland. Als je met honden werkt, kun je niet om ze heen. Buitenlandse honden zijn ‘hot’. En ik begrijp dat goed. Over het algemeen zijn het leuke kruisingen met een aantrekkelijk formaat, gewend aan andere honden en de keuze is groot. Daarbij heeft vrijwel elke hond wel een verhaal. Van gevonden op straat, verwaarloosd tot bevrijd uit een dodingsstation.

Ik begrijp goed dat mensen, die op zoek zijn naar een fijne hond, hun oog laten vallen op deze honden. Alles klopt: leuk, sociaal dus past goed bij wat er tegenwoordig van een hond verwacht wordt en je voelt je als eigenaar ook oprecht een redder. Omdat de honden vaak op een zeer aansprekende manier worden aangeboden, is het voor een gemiddelde hondenliefhebber bijna niet te doen om ‘nee’ te zeggen. Gevoel is vaak sterker dan verstand.

Wat helaas onvoldoende meekomt met de herplaatsing van onze buitenlandse hondenmaatjes is dat zij naast al deze benoemde positieve kanten ook vaak een rugzakje meekrijgen aan trauma en onvoldoende habituatie of socialisatie. Daarbij zijn veel honden ‘mensgericht’ naar de verzorger en niet naar vreemden. Zaken die voor problemen kunnen zorgen als de hond eenmaal in de Hollandse huiskamer is beland.

Het gedrag dat de hond, na een paar weken wennen, laat zien, lijkt nauwelijks te doorbreken en de eigenaar gaat op zoek naar hulp. Dan komt hij bij jullie met de vraag of jullie vanuit jullie hondendeskundigheid kunnen helpen. En daar zie ik tot mijn spijt veel mis gaan. Van gegeven adviezen die averechts werken tot weigeren omdat het gedrag toch niet meer om te buigen is of gewoon botweg “omdat de hond uit het buitenland komt”. Ook hoor ik regelmatig terug van mensen dat zij eerst een monoloog voor de kiezen kregen over hoe fout hun keuze is geweest voor een buitenlandse hond. Ik schrik daarvan. Schaam me zelfs plaatsvervangend.

Dat de gemiddelde hondenliefhebber eerst doet en dan pas denkt, is alom bekend. Dat jij als hondendeskundige op voorhand al kan zien aankomen dat het mis gaat, hoort bij jouw deskundigheid. Maar wat daarbij ook bij hoort is jij een helpende houding hebt. Dat je luistert, meedenkt en zoekt naar een oplossing op maat. En nog belangrijker: dat je bij je leest blijft en doorverwijst als jou de kennis ontbreekt.

En voor de goede orde: ik begrijp ook de weerstand tegen ondoordachte adoptie en het massale aanbod. Maar daar hebben eigenaar en hond geen boodschap aan. Als je wat wilt met je frustratie, richt je dan op de oorsprong. Maak je hard voor honden in het buitenland. Help daar waar men adoptie zorgvuldig wil kaderen. Doe iets, maar niet tégen de hond en baas die hulp vragen.

De hond is hier. De mensen hebben hun hart verloren aan hun hond en willen het beste voor hun hond. Hen met raad en daad terzijde staan, dat is jouw taak. Zet je expertise in om deze honden en hun mensen te helpen. Geef ze een warm welkom.

 

Marleen

Marleen van Baal
HondZakelijk
Coach voor hondenprofessionals
#maakwerkvanjehondenwerk

Oorspronkelijke artikel voor LosVast 01/2019
Foto: Rob Wensveen, Dear Dog Photography